Lina Stergiou, “ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΕΑΤΟ”, ΣΤΟ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΣΗ (ΑΘΗΝΑ: ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΣΗΕΑ, 2011), ΣΣ.103-20. “The Real and the Ideal,” in Crisis and Intellectuals (Athens: Cultural Foundation of the Journalists’ Union of Daily Newspapers of Athens Editions, 2011), pp.103-20.

This paper develops the notions of the Real and the Ideal and their spatial manifestations, especially in the urban space of Athens during the 19th century and during the post-war period until today, by exploring, first, the urban, architectural and sociopolitical phenomena of the period and, second, the public opinion about the city and its buildings as documented in the, each time, contemporary popular press. The above facts are examined with tools from the field of psychoanalysis, and through this interpretation the notion of ‘moderation’ unfolds, originally placed in the 19th century. It is argued that the concept of moderation, and its evolution from this century up to the Olympic period, is reflected in the urban landscape and, without being a cause, forms an interpretative axis of the city and of the spatial reflections of the Greek national and collective identities. The concepts of the Real and Ideal form a discourse of interpretations, a comparative notional structure in a Weberian sense, an abstract scheme that touches upon critical aspects of reality, so as to ultimately reveal issues of Greek collective identities related to the current crisis that the Symposium aims to address.
Το κείμενο αναπτύσσει τις έννοιες του Πραγματικού και του Ιδεατού, και πώς αυτές εκφράζονται στο χώρο, και ειδικότερα τον αστικό χώρο της Αθήνας κατά το 19ο αιώνα και κατά τη μεταπολεμική περίοδο ως σήμερα, διερευνώντας, πρώτον, τα αστικά, αρχιτεκτονικά και κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα και, δεύτερον, την κοινή γνώμη για την πόλη και τα κτίρια της όπως αποτυπώθηκε στον σύγχρονο, κάθε φορά, τύπο. Τα στοιχεία αυτά ερμηνεύονται με εργαλεία από το χώρο της ψυχανάλυσης, και μέσα από την ερμηνεία αυτή συγκροτείται η έννοια του ‘μέτρου’, που τοποθετείται αρχικά στον 19ο αιώνα. Υποστηρίζεται ότι η έννοια του ‘μέτρου,’ και η εξέλιξη της από τότε μέχρι και την ολυμπιακή περίοδο, αντανακλάται στο αστικό τοπίο κατά τις προαναφερόμενες περιόδους και, χωρίς να αποτελεί αίτιο, αποτελεί ερμηνευτικό άξονα της πρόσληψης της Αθήνας. Ο λόγος του κειμένου επιχειρεί να κατασκευάσει μια συγκριτική εννοιολογική δομή με μια Βεμπεριανή λογική, ένα αφαιρετικό σχήμα που θίγει πτυχές της πραγματικότητας, ώστε να φέρει στο προσκήνιο χωρικά θέματα που άπτονται της ελληνικής εθνικής και ατομικής ταυτότητας και πώς οι έννοιες αυτές σκιαγραφούν πτυχές της συλλογικής ταυτότητας, αποσκοπώντας να προσφέρει εναύσματα παραγωγής ερμηνειών στο θέμα της παρούσας κρίσης που το Συμπόσιο πραγματεύεται.